باران عشق

ایستاده ای در زير باران عشق و بوس با تپش گنجشکی در سینه. دوستت دارم. دوستت دارم, و یکریز می بارم. بر تو, بر شوره زارها, بر ترانه های باقیمانده در تب سرد خاک. بی پرنده ترین درختم و بی ستاره ترین آسمان. تو تک پرنده و تک ستاره این آسمانی. دوستت دارم. دوستت دارم و می بارم بر لبان تو که آشیانه ی بوسه است و لبخند. در برکه های کوچک زمین به انتظار تو نشستم تا به ياقوت چشم هايت رسيدم. ای پرنده خوش آواز من, ای گل گيسويت ماه نقره ای ای, رد ابرويت عصاره شب, به من نگاه کن با چشمانی که کميندار شب است. به من نگاه کن و ببين عشق مرا در چشمهايم. گل نازم دوستت دارم.

ای فدای آن همه عطر و بوی تو           هر زمان دل میکشد پر به سوی تو
هر کجا پا مینهم سر فرود آرم         قبلهگاه من شده خاک کوی تو
از جام عشقت نازنين يارا         شبی بنوشان جرئی ما را

آهسته تر از بوی گل با تو سخن می گويم. آرام تر از عطر شبنم و برگ. بر بوی تو آويخته ام. گل نازم چقدر از تماشای تو خالی بودم و چقدر از تمنای تو سرشار. باغ بی نام و نشانی بودم رها شده فراموشی و خاموشی. به نوازش سرانگشت عطر تو برخاستم از خواب. بهار اومد, گل بابونه اومد, شقايق با دل ديوانه اومد و تو که در بين ياس و نرگس بودی. گل نازم دست خواهش کودکانه ام قد میکشد تا ساقه ات. گل نازم دوستت دارم.

بیا نفس بشو, بتاب, به لحظه لحظه بودنم بدون گرمی تنت ,شکسته ساقه ی تنم...!

گل نازم تو با من مهربان باش. واسه چشمام پل رنگين کمان باش. من اسير باد و بارونم شب و روز. عزيزم تو گل این باغ بی نام و نشون باش. عزيزم آسمونم بی ستاره است. دلم مثل ابر پاره پاره است. تو تک ستاره آسمون منی. تو مرحم دل هزار چاک منی. دوباره امشب عطر تو پيچيده در باد. امشب نفس کشيدن هم برام عمر دوباره است. گل نازم بگو بارون بباره که چشماتو ياد من بياره. تماشای تو زير عطر بارون چه با من میکنه امشب دوباره. گل نازم دوستت دارم.

تو قلب منی و صدای نفسات هر جا هستم با منه          تو عمر منی و دم و بازدمم تو رو فریاد میزنه
تو هوای تازهٔ زندگی هستی          که تو قصر آرزو هایم نشستی
تو همون معجزه و لطف خدایی          که طلسم نا امیدی رو شکستی

گل نازم ميشه خدا رو حس کرد تو لحظه های ساده. تو اضطراب عشق و گناه بی اراده. بی عشق عمر آدم بی اعتقاد میره هفتاد سال عبادت يک شبه به باد میره. وقتی که عشق تصميم شو بگيره کاری نداره زوده يا حتی خيلی ديره. ترسيده بودم از عشق عاشقتر از هميشه هر چی محال میشد با عشق داره میشه. اگر عاشق نباشه آدم حتی خدا غريبه است از لحضه های حوا هوا میمونه و بس. نترس اگر دل تو از خواب کهنه پا شه شايد خدا قصه ات رو از نو نوشته باشه.

برای از تو نو شدن , قافیه ها کم میارن شعر سپید چشم هات و تو دست من جا می ذارن!

نمی شه از تو کم شد و تو خواب تو سفر نکرد تو دست های تو زنده شد, تو لحظه هات خطر نکرد

بهار چشم های تو رو ندید و از خزون نوشت! پرستو ها رو پر داد و تو ماتم گل ها نشست!

نمی شه بی تو تازه شد تو خاطر جاری رود تمام لحظه های من, تو قصه ی تو زنده بود

تو بهترین بهانه ای واسه دعاهای سحر با تو به جاده پا دادم با این خیال در به در

تابستون قناری ها تو چشم تو جون می گیره بدون نور ماه تو گلدون شب بو می میره

شنبه 21 خرداد 1390 - 12:14:15 PM